صومعه قدیمی که از کنار یک صخره آویزان است
ترابزون، ترکیه
—
اگر دیوارهای قدیمی آن میتوانستند صحبت کنند، صومعه سومیلا در شرق ترکیه داستانهای زیادی برای گفتن داشت.
از زمان تأسیس آن در قرن چهارم میلادی توسط یکی از اولین مسیحیان که به سواحل دریای سیاه رسیدند، این زیارتگاه شاهد تحول امپراتوری روم به دوره بیزانس، ظهور عثمانیها، مبارزه برای استقلال ترکیه پس از جنگ جهانی اول، دههها تخریب و بیتوجهی، و یک قیام تقریباً معجزهآسا در زمانهای مدرن بوده است.
حتی جذابتر از تاریخ پرهیجان سومیلا، مکانی است که به نظر میرسد توسط هوش مصنوعی یا گرافیکهای رایانهای ساخته شده باشد، نه یک مکان واقعی — مجموعهای از کلیساها، حیاطها، کتابخانه، اتاقهای اقامت، برج ناقوس، آبانبار و چشمه مقدس محصور در سنگ، که بر لبهای سنگی و در ارتفاع نزدیک به ۱۰۰۰ فوت (۳۰۰ متر) بالای دره جنگلی در آلپهای پونتیک قرار گرفته است.
هر روز، هزاران بازدیدکننده — برخی از آنها زائران مذهبی اما بیشتر به دلیل شکوه نقاشیهای دیواری و معماری اولیه مسیحی که به نظر میرسد جاذبهای جاذب برای جاذبهای جاذب است — راهی مسیر سنگفرش شده به سمت صومعه میشوند. یکی دیگر از جذابیتها این است که سومیلا در فهرست موقت یونسکو برای تعیین به عنوان یک میراث جهانی قرار دارد.
اکنون، این صومعه به جای اینکه یک جامعه مذهبی فعال باشد، موزه دولتی است و سالها صرف مرمت دقیق آن شده است تا سایت برای گردشگری ایمن شود و خسارات وارد شده توسط آتشسوزیها، شکارچیان گنج، خرابکاران و بازدیدکنندگان ناآرام کاهش یابد.
لوتون آلنیاک، مدیر موزهها و سایتهای تاریخی استان ترابزون، میگوید: «ما همیشه با مشکل سنگریزههای سقوطکرده روبرو بودهایم. برای جلوگیری از آسیب به سازهها و خطر برای بازدیدکنندگان، کوهنوردان صنعتی کوهستانی صخره را ایمن کردند.» این کوهنوردان که در هوا معلق بودند، با استفاده از کابلهای فولادی و میخهای بزرگ فلزی، شبکههای فلزی و موانع را به سطح صخرهای بلند بالای صومعه نصب کردند.
مرمت مداوم، گنجینههای غیرمنتظرهای مانند یک تونل مخفی که به چشتی کشفنشده منتهی میشود، را آشکار کرد، که ممکن است برای دیدبانی و دفاع از صومعه استفاده شده باشد. در داخل این کلیسای کوچک، باستانشناسان نقاشیهای دیواری دراماتیک از بهشت و جهنم، و زندگی و مرگ کشف کردند.
